Chanel Coco Mademoiselle to bestsellerowy zapach dla kobiet, który błyskawicznie osiągnął status kultowego. Utrzymujący się na światowym topie najlepszych zapachów doczekał się nowej odsłony. Coco Mademoiselle Intense, zintensyfikowana wersja pierwowzoru zachowała jego wspaniałą cytrusowo-kwiatową strukturę wzbogaconą teraz mocniejszą nutą paczuli i ambrowym akordem absolutu wanilii madagaskarskiej i ekstraktu fasoli tonka. Jej twórcą jest Olivier Polge, syn słynnego perfumiarza Jacques`a Polge jednego z głównych nosów domu Chanel i autora poprzednich odsłon Coco Mademoiselle. Olivier w nowej kompozycji pokazał bardziej zmysłowy i bardziej intymny aspekt kobiecości. Zjawiskowa Mademoiselle przyciąga swoją urodą i potężną osobowością. Jest dojrzała i doskonale wie, czego pragnie w życiu. Potrafi bardzo sprawnie prowadzić z mężczyznami grę w uwodzenie, bo jest świadoma swojego uroku i siły kobiecych atutów.
Orientalno-drzewne perfumy Chanel Coco Mademoiselle Intense to uwalniające się w otwarciu pokłady energii płynącej z cytrusowych nut rześko-cierpkiej bergamotki, dojrzałej mandarynki sycylijskiej i soczystej cytryny. Serce kompozycji wypełnia wonny bukiet delikatnych kwiatów róży i słonecznego jaśminu, opleciony podobnie jak w klasycznej Mademoiselle jedwabistą nutą brzoskwini. W kompozycji przeplatają się także balsamiczne, lekko kadzidlane niuanse labdanum zmieszane się ze słodkimi aromatami perłowej wanilii i tonkowca. Wraz z nimi, dominująca w bazie mocno rozbudowana nuta paczuli stanowi o potędze całego zapachu będąc jednocześnie jego elementem przewodnim. Zachwycająca kompozycja o doskonałej, stylowej konstrukcji spełni ambicje nowoczesnych kobiet sukcesu kochających na co dzień elegancję i dobry styl, pragnących zapachem podkreślić swoją wyjątkową zmysłowość.
Projektantka mody Gabrielle Chanel, urodziła się 19 sierpnia 1883 roku, w Saumur we Francji. Jej dzieciństwo było bardzo trudne. Po śmierci matki ojciec, który był handlarzem, umieścił małą Gabrielle w sierocińcu. Została wychowana przez siostry zakonne, które nauczyły ją szyć - umiejętności, dzięki której mogła żyć i pracować.
Jej przydomek Coco pochodzi od krótkotrwałego epizodu, z czasów kiedy jako piosenkarka występowała w klubach w Vichy i Moulins. Niektórzy twierdzą, że pseudonim pochodzi od jednej z piosenek, którą wykonywała podczas występów. Sama Chanel podała, że był to skrót od słowa „kokota”.
Około 20 roku życia związała się z Etienne Balsan, który zaproponował, że pomoże jej rozpocząć działalność w zakresie tworzenia i szycia kapeluszy w Paryżu. Wkrótce opuściła go dla jego jeszcze bogatszego przyjaciela, Arthura „Boy” Capela. Obaj mężczyźni odegrali kluczową rolę w pierwszym przedsięwzięciu modowym Chanel. Otwierając swój sklep na Rue Cambon w Paryżu w 1910 roku, Chanel zaczęła sprzedawać kapelusze. Później otworzyła jeszcze sklepy w Deauville i Biarritz i rozpoczęła szycie ubrań.
Jej pierwszym sukcesem była sukienka, którą stworzyła ze starej koszulki. W latach dwudziestych Chanel rozwija swój kwitnący biznes i staje się rozpoznawalną projektantką, zdobywając uznanie i rzeszę zadowolonych klientek. W roku 1921 wprowadza słynne perfumy Chanel No. 5, które jako pierwsze zawierały w nazwie nazwisko projektanta.
Perfumy „to niewidoczny, niezapomniany, ostateczny dodatek do mody. To zwiastuje Twoje przybycie i przedłuża Twój wyjazd” - mówiła Coco Chanel. Perfumy były wspierane przez właściciela sklepu Theophile Badera i biznesmenów Pierre'a i Paula Wertheimerów. Ostatecznie wynegocjowano umowę, w której firma Wertheimer otrzyma 70% zysków za produkcję perfum w swoich fabrykach, Bader otrzyma 20%, a Chanel tylko 10%. Z biegiem lat, gdy Chanel nr 5 stały się ogromnym źródłem dochodów, Gabrielle wielokrotnie domagała się, aby warunki umowy zostały renegocjowane.
W 1925 roku projektantka wprowadziła legendarny kostium Chanel, bez kołnierza i dobrze dopasowaną spódnicę. Jej projekty były rewolucyjne. Zaoferowała kobietom spodnie z szeroką nogawką i marynarki o męskim kroju. Kładła duży nacisk na wygodę, którą stawiała ponad ograniczeniami ówczesnej mody. Pomogła kobietom pożegnać się z gorsetami i ciasnymi ubraniami.
Innym rewolucyjnym projektem Chanel lat 20-tych XX wieku była mała czarna sukienka. Wykorzystała kolor związany z żałobą i pokazała, jak szykowny może być na wieczór. Poza modą Chanel była popularną postacią w paryskim świecie literackim i artystycznym. Projektowała kostiumy do Ballets Russes i Jeane Cocteau w „Orphee”, a do grona swoich przyjaciół zaliczała Cocteau i artystę Pablo Picasso. Przez pewien czas utrzymywała związek z rosyjskim kompozytorem Igorem Strawińskim.
Kolejny ważny romans Chanel rozpoczął się w latach dwudziestych, kiedy to około 1923 roku spotkała bogatego księcia Westminster. Tak zaczął się ich dziesięcioletni związek. W odpowiedzi na jego propozycję małżeństwa podobno powiedziała: „Było kilku książąt Westminsteru - ale Chanel jest tylko jedna!”
Międzynarodowy kryzys gospodarczy lat trzydziestych miał negatywny wpływ na jej firmę. Wybuch drugiej wojny światowej skłonił Chanel do zamknięcia działalności. Zwolniła pracowników i zamknęła sklepy. Podczas okupacji Francji, Chanel związała się z niemieckim oficerem Hansem Guntherem von Dincklage. Otrzymała specjalne pozwolenie na pobyt w jego mieszkaniu w Hotelu Ritz. Po zakończeniu wojny przesłuchano ją w sprawie tego związku, ale nie została oskarżona o współpracę.
Choć nie została oficjalnie oskarżona, Chanel cierpiała ze względu na opinię publiczną. Niektórzy nadal postrzegali jej związek z nazistowskim oficerem jako zdradę kraju. W końcu opuściła Paryż, spędzając kilka lat w Szwajcarii na swego rodzaju wygnaniu. Przez pewien czas mieszkała też w swoim wiejskim domu w Roquebrune.
W wieku 70 lat Coco triumfalnie powróciła do świata mody. Po raz pierwszy otrzymała ostre i nieprzychylne recenzje od krytyków. Ale jej kobiece i łatwe w wykonaniu projekty szybko zdobyły klientów na całym świecie.
W 1969 fascynująca historia życia Chanel stała się podstawą musicalu na Broadwayu o tytule Coco, z udziałem Katharine Hepburn w roli legendarnej projektantki. Alan Jay Lerner napisał scenariusz i teksty do piosenek, a Andre Previn skomponował muzykę. Cecil Beaton obsłużył scenografię i kostiumy. Musical otrzymał siedem nominacji do nagrody Tony. Beaton wygrał w kategorii Best Costume Design a Rene Auberjonois w kategorii najlepszego aktora.
Coco Chanel zmarła 10 stycznia 1971 roku w swoim mieszkaniu w Hotelu Ritz. Setki ludzi tłoczyło się w kościele w Madeleine, by pożegnać ikonę mody. W hołdzie dla wielkiej projektantki wielu żałobników przywdziało czarne kostiumy Chanel.
Ze swoimi charakterystycznymi garniturami i małymi czarnymi sukienkami, Coco Chanel stworzyła ponadczasowe wzory, które są nadal aktualne i bardzo popularne. Zapachy Chanel, obok kultowego już No 5 takie jak Coco Mademoiselle, Chanel Coco Mademoiselle Intense, Chance, Allure, Coco, No 19 czy Gabrielle to wielkie ikony luksusu i elegancji. Jak powiedziała kiedyś Chanel, „luksus musi być wygodny, inaczej nie jest luksusem”.