Bergamotka należy do rodziny cytrusów, a jej świeży i pikantny zapach sprawia, że jest niezbędnym surowcem we współczesnym przemyśle perfumeryjnym. Często używana w kompozycjach jako nuta głowy posiada zdolność do bardzo dobrego łączenia z innymi esencjami. Ceniona za wyjątkową świeżość i rozjaśniający efekt, posiada bogatą paletę odcieni, od słodkich owocowych, po ziołowe, aromatyczne i balsamiczne. Spotkamy ją zarówno w klasycznych i nowoczesnych wodach męskich od Dior Sauvage po Burberry Hero, jak i w damskich kompozycjach, w tym w znakomitym Guerlain Mitsouko, Acqua Allegoria Bergamote Calabria czy My Way Giorgio Armani.
Bergamotka jest owocem cytrusowym małego drzewa z rodziny Rutaceae (lub Aurantiaceae), którego łacińska nazwa brzmi Citrus Aurantium lub Citrus Bergamia. Drzewo produkuje intensywnie pachnące białe kwiaty, z których bardzo niewielki procent daje owoce. Może pochodzić ze skrzyżowania gorzkiej pomarańczy z lipą lub drzewem cytrynowym. Hybrydy nie można wyhodować z nasion, dlatego zaszczepia się ją na innym drzewie. Owoc bergamoty ma żółto-zieloną skórkę o pikantnym aromacie, często opisywanym jako musujący, słodki, soczysty, gorzki, kwiatowy i pieprzny. To zapach cudownie orzeźwiający i regenerujący, przywodzący na myśl ciepłe, słoneczne dni. Bergamotka pochodzi z Kalabrii, obszaru w południowych Włoszech. Zielony olejek eteryczny o bogatym, świeżym, owocowym zapachu ekstrahuje się ze skórki dojrzałego owocu.
Istnieje kilka różnych metod ekstrakcji bergamotki, w tym tłoczenie na zimno i starożytna technika zwana „la spugnatura”, która polega na wyciskaniu pokrojonych owoców na gąbki morskie. Owoce zbierane są ręcznie od początku grudnia do marca. Zbieracze pracują w rękawiczkach, aby nie uszkodzić skórki. Na 1 kg esencji potrzeba około 200 kg owoców, co daje wydajność 0,5%. Produkcja olejków eterycznych we Włoszech wynosi około 100 ton rocznie. Pomiędzy początkiem a końcem zbiorów występują stosunkowo znaczne różnice w zapachu. Początkowo bardziej zielone, a następnie coraz bardziej owocowe i kwiatowe, otrzymane olejki eteryczne są zwykle mieszane w celu ujednolicenia jakości zbiorów. Dokłada się wszelkich starań, aby uzyskany olejek był najwyższej jakości i wąchając go, nietrudno zrozumieć dlaczego. Wiadomo, że najlepszy olejek pochodzi z bergamotki rosnącej w Kalabrii, chociaż te z plantacji w Gwinei (Afryka Zachodnia), Maroko i Brazylii są równie wysoko cenione. Owoce tego wiecznie zielonego drzewa, pochodzące z innych obszarów mają znacznie mniej złożony aromat i są używane w kuchni, a nie w przemyśle perfumeryjnym. Przykład: słynna aromatyzowana czarna herbata Earl Grey używana w niemal każdym domu na świecie.Dokładnie nie wiadomo jak bergamotka dotarła do w Europy. Mówi się, że jej nazwa pochodzi od Bergamo, miasta we Włoszech, leżącego u podnóża Alp Bergamskich, w którym olejek bergamotkowy został sprzedany po raz pierwszy. Istnieje też hipoteza, że swoją nazwę wzięła od miejscowości Berga na północ od Barcelony, gdzie była uprawiana po powrocie Krzysztofa Kolumba z Wysp Kanaryjskich. Według innej wzmianki słowo bergamotka może pochodzić od tureckiego „berg-armade”, czyli „gruszka władcy” (ze względu na swój szczególny kształt). Owoce miały zostać przywiezione ze Wschodu przez krzyżowców. Skórka bergamotki była od dawna wykorzystywana do różnych celów. Rzeczywiście, pisma z XVIII wieku wspominają o używaniu „bergamotek”, małych pudełek o tej samej nazwie co owoc. Produkowane są głównie w Grasse, słynącym już z perfum, oraz we Włoszech, w regionach Veneto, Kalabrii i Sycylii. Pierwotnie takie pudełko składało się wyłącznie ze skórki. Następnie, aby przeciwdziałać jej kruchości, rzemieślnicy z Grasse tworzyli pokrycie, najczęściej z papieru mache. Można je było w ten sposób malować i lakierować. Takie delikatnie pachnące bergamotkowe pudełka były często eleganckimi prezentami. Kobiety trzymały w nich rękawiczki, wstążki, a nawet chusteczki do nosa. Były również cennymi drobnymi prezentami podarowanymi na Boże Narodzenie, Nowy Rok lub zostały zakupione na pamiątkę wizyty w Grasse. Ze swojej strony rzemieślnicy z Grasse oferowali je swoim najlepszym klientom. Międzynarodowe Muzeum Perfum w Grasse mieści obecnie zadziwiającą kolekcję będącą świadectwem oryginalnego wykorzystania owoców drzewa bergamotowego.
I jeszcze jeden bardzo ciekawy fakt. Gilliers, szef kuchni króla Polski i księcia Lotaryngii Stanisława Leszczyńskiego (1677-1766), wymyślił sobie pikantny cukier jęczmienny z esencją bergamotki, który szybko stał się ulubionym przysmakiem króla Stanisława. To właśnie w 1857 roku cukierki bergamotowe, przez długi czas zarezerwowane wyłącznie dla członków rodziny królewskiej, stały się specjalnością francuskiego miasta Nancy dla ogółu społeczeństwa dzięki cukiernikowi o nazwisku Lillig, który nadał im kwadratowy kształt.
Profil zapachowy bergamotki jest oleisty, cytrusowy, ziołowy, ze słodyczą przypominającą soczyste nuty tytoniowe z niuansem szałwii i rezinoidów. Natomiast świeżość wynika z dużej zawartości terpenów i aldehydów alifatycznych. To „oleiste” uczucie lub jego brak świadczy o jakości olejku eterycznego bergamotki. W porównaniu do innych cytrusów, takich jak cytryna i pomarańcza, bergamotka zawiera dużą ilość linaloolu i octanu linalilu, które można znaleźć w dużych dawkach na przykład w lawendzie. W przemyśle perfumeryjnym wykorzystuje się go głównie do przygotowania wód kolońskich oraz esencji szyprowych i fougere. Ładnie komponuje się z lawendą, fiołkami, gruszką, nutami gourmand i konwalią. Niezależnie od tego, czy mówimy o równoważeniu ciężkich, orientalnych, czy wytrawnych, skórzanych kompozycji, bergamotka jest niezastąpiona w branży perfum. Stosowana w dużych ilościach przedłuża trwałość mieszanek dzięki swoim właściwościom utrwalającym.
Bergamotka reprezentuje radosne, szczęśliwe, musujące i świeże aspekty. Wnosi do zapachów lekkość, wybuchową stronę nut głowy, wywołuje radość i
uśmiech na twarzy. Aby zilustrować jej charakterystyczny rozjaśniający efekt, można oprzeć się na przykładzie legendarnych perfum Guerlain Shalimar,
w których użycie bergamotki w przedawkowaniu zrównoważyło głębokie, ciemne nuty. Bez jej udziału taki rezultat byłby trudny do osiągnięcia. Przez
perfumiarzy uważana jest za surowiec alchemicznego mistycyzmu. Na podstawie jej niezbyt atrakcyjnego guzowatego wyglądu nie można zbyt wiele zrozumieć
z piękna i bogactwa, jakie w sobie kryje. Na szczęście pozory mylą, bo ten brzydki owoc dostarcza najbardziej kwiatowego, złożonego i wyrafinowanego
ekstraktu z rodziny cytrusów. Perfumiarze wykorzystują większość nut cytrusowych: cytrynę, pomarańczę, grejpfrut ze względu na ich energię, owocowość,
świeżość i jasny efekt w górnych akordach. Jednak bergamotka jest tak naprawdę używana ze względu na swoją kwiatowość oraz złożony zapach przypominający
połączenie herbaty i lawendy, zarówno w perfumach dla kobiet, jak i męskich. W jej aromacie nie ma żadnych ostrych krawędzi, tylko miękki, klasyczny
blask. Szerokie zastosowanie bergamotki w perfumerii to dziś prawie chleb powszedni. Dostarcza świeżości, słodyczy i soczystej atmosfery cytrusów wielu
zapachom, które bardzo lubimy. Współczesne perfumy byłyby niczym bez jej osobliwego uroku i to jest kluczowe przesłanie!
Zobacz, które perfumy zawierają w swojej formule nutę bergamotki:
DOSTAWA
PRZY WPŁACIE
16 zł
DLA PŁATNOŚCI
ZA POBRANIEM
22 zł
DARMOWA DOSTAWA
na zakupy
powyżej 500zł